Doktryna religijna Kaspara Schwenkfelda
Bez wątpienia śląski reformator należał do osób podważających powszechną wiarę, człowiekiem poszukującym i stawiającym niewygodne pytania. Na przełomie piętnastego i szesnastego wieku taka postawa musiała odbić się solidnym echem, chociaż Kaspar nie wycofywał się z drogi, którą obrał i w następstwie zyskał sławę jako śląski reformator religijny z pokaźnym gronem wyznawców. Prawdą jest, że takie odłamy musiały liczyć się z prześladowaniami i próbą wyplenienia. Katolicy nie znosili konkurencji i z uporem godnym lepszej sprawy zwalczali każdą odmianę wiary. Od czego się zaczęło?
Ważne postulaty Schwenkfelda
Należy zaznaczyć, że Schwenkfeld początkowo rozkochał się w odłamie religijnym proponowanym i szerzonym przez Marcina Lutra, który zakładał, m.in. rezygnację z celibatu oraz uznanie Jezusa jako Głowy Kościoła zamiast papieża. Kaspar dokładnie studiował zapiski Lutra i uparcie nawracał wszystkich wokół. Co ciekawe, sukcesem skończyło się nawrócenie księcia legnickiego, który w efekcie postanowił, że to właśnie luteranizm stanie się religią państwową. Zagłębianie się w kwestie religijne doprowadziło Kaspara do momentu, kiedy jego własne poglądy przestały się pokrywać z przekonaniami Lutra. Następstwem wyciągniętych wniosków było oczywiście odrzucenie doktryny dotychczasowego guru.
Otwarty konflikt z Marcinem Lutrem
Kaspar właściwie z dnia na dzień wystąpił przeciwko religijnym ideałom, które jeszcze do niedawna sam wygłaszał i wpajał innym. Pewnego razu udał się do Wittenbergi, gdzie mógł na żywo podyskutować z samym Lutrem, co zakończyło się spektakularną kłótnią, która rzuciła cień na Schwenkfelda. Mimo wszystko udało mu się zgromadzić grupę osób, którą przekonał do swoich poglądów, choć ze względu na panujące nastroje musiał spotykać się z nimi w absolutnej tajemnicy. Szwenkfeldyści głosili rację bytu tolerancji religijnej oraz wolność wyznania. Wierzono w dualizm zakładający, że materia i duch to dwa odrębne elementy. Mówi się, że Kaspar był prekursorem pietyzmu i purytanizmu. Stanowczo również sprzeciwiał się udziałowi w wojnach. Ze względu na nietypowe poglądy jak na swoje czasu był zmuszony bez przerwy zmieniać miejsce zamieszkania, natomiast spotkania z wyznawcami posiadały wszelkie cechy konspiracji w obawie o prześladowania.
Kategoria: edukacja